Nameless....gma

   Véxome nun grave problema á hora de catalogar esta entrada. En principio era adicada á Planta, pero logo dinme conta de que tamén era moi apropiada, en certo sentido, para o Manubrio, e, claro, como son cousas que xa se trataron neste santuario de sabedoría (algo abandoado nos últimos tempos, ao igual que a sociedade actual que deriva nunha cultura sen cultura e sen valores cristiáns (que son os que hai que ter, claro)), pois tamén pode ser do gusto do Obispo, polo seu gusto pola lingua de Cervantes, e, en xeral, para toda a Proxenie que xa participou na actividade que aquí se relata (incluso o preterrito Pato! pluscuanperfecto).

   En principio debería ser catalogada como "xogos de mesa", pois diso versa, pero é dun xogo particular, pouco habitual e que a Planta tivo a ben imprimir, recortar, preparar e traer para que xogásemos certo tempo atrás. Pero non vos asustedes! isto non vai de estratexias do Catán ou regras do Carcassone! é máis ben un xogo de grupo/festa (party-game).

   Ademais, non é algo que vos vaia contar eu, é algo que xa está en Internet, así que debería pertencer á categoría de "Subcultura informática". Pero como ben dixen, o Blog está implicado, e o Manubrio e a lingua de Cervantes... tería que ser entón "Cousas da proxenie". Ademais, ocorre en USA, co cal véxome na obriga de incluír "Vida en América". Por todo isto é tamén, sen dúbida, un "Inclasificable". O que está claro é que si é "Ciencia" pois baséase na investigación máis rigurosa:  googlear.

   Logo de todo o roio, que serve para non crear unha entrada sosa e curta, póñovos en situación. Escoitando un friki podcast na lingua de Xespir, cousa que fago a miudo no coche para: 

   1. Practicar inglis

   2. Non escoitar a radio, nin de música, nin de tertulias.

   3. Enterarme en qué xogos me vou gastar os cartos

   O podcast en cuestión chámase The Secret Cabal, e está formado por 4 homes americanos que, a pesares de ter familias, deben de ser uns inadaptados porque xogan a xogos de ordenador, xogos de mesa, de cartas coleccionables (incluso a Magic!), ven series e deben de ler libros raros!

   O episodio é o número 56, que podedes descargar aquí, pero non vos vou pedir que escoitedes o audio enteiro, só estes dous minutos selectos: PINCHA AQUÍ, PROXENIE MALDITA. Nel se fala do xogo Cards Against Humanity, o describen brevemente e logo...  logo... esss...gma... Lol

He passed away...

"A long time ago

in a galaxy far far away..."

Amigos, o Rancor foi asasinado. Descansa en paz agora no limbo do Blog, perdido nun labirinto de entradas, verbas, imaxes, sons, vídeos. Ocorreu a pasada noite, unha detestable persoa, probablemente un NiNi sen motivacións nin responsabilidades, facendo abuso da forza que en todo se atopa, tiroulle unha pesada verxa de ferro enriba.

Seu amigo e coidador, Malakili, roga unha oración pola súa alma inmortal. A súa amable imaxe sempre permanecerá nas nosas memorias. Un soriso sempre se formará na nosa cara cando recordemos os simpáticos ruidiños que facía mentres masticaba un tenro orquiño*, con armadura e todo. E esa babiña que lle colgaba despois, e como nos salpicaba cando se sacudía tal canciño mollado nun regato. E eses ruxidiños que botaba, que lindos, e como lle cheiraba o alento...

*Gamorreano para o plaxiador Lucas.

Este é o fin, era o último da súa especie, non quedan máis ¿quen se comerá agora aos sobrados jedis? ¿quen ruxirá nos baixos dos palacios da ampa galáctica? Foi o último e o máis grande, o último e o fin... ¿o último? ¿o fin?

Humor friki

Power Grid

Nova adquisición moquil para a nosa ludoteca: o Power Grid ou Alta tensión. Sen dúbida, como viña dicindo xa dende hai tempo, e corroborado pola magnífica acollida que tivo entre os máis detestables dos Detestables, un xogo que vai gustar por estes lares. Incluso o Manubrio viuse moi metido na partida, facendo puxas trampa e contando avariciosamente os seus “electros”.

.
O xogo é sinxelo e moi equilibrado, pois trata de beneficiar sempre aos xogadores menos avanzados, onde o recurso máis importante que hai que xestionar é o capital, os “electros”. Con este diñeiro deberemos comprar centrais eléctricas para xerar enerxía, recursos para activar estas centrais (carbón, petróleo, uranio, lixo) e os dereitos de distribuír esa enerxía ás distintas cidades do mapa. Debido a isto, o xogo transcurre nun intento de equilibrar a mellora das centrais eléctricas, o aumento do número de cidades que suministramos (máis cidades igual a maiores ganancias) e a compra dos recursos que precisamos para que as centrais funcionen; e todo isto cos escasos electros dos que dispoñemos.

.
O xogo incorpora unhas mecánicas moi interesantes, por unha parte o sistema de subasta das centrais, que fai que os xogadores pelexen e paguen máis polas centrais máis importantes; e logo o mercado de recursos, onde o prezo varía segundo a cantidade de recursos dun tipo que se atopen dispoñibles.

.
A pesar de todos os puntos positivos, este Paiasiño ten unha opinión algo negativa do xogo, pois parece que as decisións máis importantes dunha partida son, primeiro a colocación inicial, que pode deixarte pechado e evitar o teu desenrolo; e logo, o resto de decisións, pode ter relación con expandirse máis ou menos para ser primeiro ou último no seguinte turno, ou mercar unha central nova e máis potente ou aforrar os cartos. Quero dicir que as partidas poden convertirse en repetitivas, cunha estratexia que se basea únicamente nunha xestión de diñeiro correcta, gastando o mínimo posible (comprar poucas centrais eléctricas durante a partida, ter centrais de recursos baratos e con pouca competencia, equilibrar a mellora da rede coa mellora das centrais e prepararse para o turno final).

.

Convertirémonos nisto, eu creo que estamos pretiño, pretiño:

.

Un Clásico... dous clásicos...

Aproveitando a visita da Medusa, e cumprindo un dos seus maiores desexos, "case" os Catro Sospeitosos habituais (faltaba a Pranta e estaba, como xa dixen, a Medusa) decidimos adicar toda a tarde e parte da noite a xogar un Civilización.
.

Para catro xogadores eleximos un mapa que incluía Europa Occidental e Asia Menor, pero deixaba fora a parte máis oriental do mapa e toda África. Tralo sorteo, o Paiaso elexiu un clásico dentro do clásico: Creta, xa que tiña toda Asia Menor para el soiño. O Moco optou por Tracia, os bárbaros do norte; Medusa elixiu Italia e o Obispo a Galia, outro montón de bárbaros, beneficiados, sen dúbida, pola ausencia de xogador hispano.

.

A partida transcorreu cunha sorprendente falta de conflictos, salvo no norte de Italia, onde se pelexou, non moi duramente, por un ou dous territorios. Na foto pódese ver como, a mediados da partida, o xogador Galo (naranxa) conseguiu penetrar no norte de Italia, mentres que a paz reinaba no resto do tableiro, sendo o Sur de Grecia para os cretenses, e o norte para os xermánicos.

.

.

Levabamos xa varias horas de xogo cando as alarmas comezaron a sonar: ¡as nove aproximábanse e había que cear! ¡Pizzas ao lume! e ¿que facemos?

.

A solución ao momento de tedio foi sinxela, no DVD aínda se atopaba o disco coa triloxía de Sam Raimi: Evil Dead, e, xa que o Venres fóramos incapaces de rematala, decidimos poñer "O Exército das Tebras", para relaxar un pouco.

.

.

Evil Dead 3, Army of Darkness, xa é completamente unha comedia, sendo o principal argumento unha sucesión de eventos onde o protagonista resulta golpeado, queimado, golpeado, golpeado, queimado, cravado, golpeado... Valoración en IMDB: 7.6. Sen comentarios nesto último. Mellor momento: "Clatu Verata Ncckitjlljmmm... ¡las he dicho! ¡dije las palabras! las he dicho..." En definitiva, outro clásico.

.

Rematadas as pizzas e a peli, tocaba rematar tamén a partida. A paz nos seus territorios favoreceron un crecemento rápido e sosegado para a civilización cretense, que se impuxo ao resto acadando os 1200 puntos no mesmo turno que unha guerra civil ameazaba con rematar coa súa tranquilidade. Segundo quedou a civilización gala, que conseguiu manter aos italos recluidos na súa península. Terceiro, o Moco cos seus bárbaros norteños.

Carreira pelo espazo

Nova adquisición do Paiaso para a colección de xogos da proxenie. Esta vez, un xogo de cartas, Race For The Galaxy, de partidas rápidas e áxiles (unha hora ou menos), para 4 xogadores (cinco coa ampliación, tamén en camiño), e con certa similitude co Puerto Rico e San Juan. A mecánica é sinxela e rápida, con turnos simultáneos, co que se evitarán as típicas ¿a quen lle toca? e as regras son bastante simples, salvo algúns detalles algo trickies.

¡Pero non vos pensedes que é todo unha festa! Non é un xogo sinxelo e azaroso, é para jugones avanzados, pois hai que conseguir seguir unha estratexia axeitada ás cartas coas que comezas.

Cada xogador representa unha civilización galáctica, máis non temades, non ten maiores similitudes co Twilight Imperium, ¡non teredes que estudar para xogar! E como lider desa civilización deberá decidir se desexa explorar en busca de novos planetas, comprar melloras científicas, colonizar planetas, consumir bens ou producilos. Ao igual que no PR haberá que elixir unha destas cinco opcións ao principio do turno, pero faise en segredo, simultaneamente, e varios xogadores poden elixir a mesma opción. Logo, xóganse unicamente as fases que foron seleccionadas.

-

Todo funciona con cartas e con marcadores de puntos. As cartas da man pódense xogar coma desenrolos ou planetas para colonizar, ou pódense empregar coma moeda para pagar eses desenrolos ou as colonizacións.

Ademais, a maioría das cartas non teñen texto, simplemente uns simboliños explicativos, que ao principio poden ser algo engorrosos, pero haberá que acostumarse.

A culpa da adquisición a comparten os veciños que poñen wifi sen protección ¿a quen se lle ocorre? a Medusa e o Obispo, por falar tanto do Catán que un servidor tivo que conectarse a ver os prezos onlain, e o mal tempo, húmido e frío, que fai que se busquen alternativas de ocio durante a semana.

As regras, en español (texto), e en inglés (maquetadas).

NOVO!!! Regras en español e maquetadas

The Rancor Goes Olympic!

	Ouros	Pratas	Bronces
Elemental de Moco	6	5	4
La Cosa del Pajar	0	0	1
Medusa	1	4	1
Paiaso de Asalto	9	2	3
Planta en un Tiesto	2	4	5
Su Ilustrísima, El Obispo	0	3	5

A caída dun Imperio

Pois si, queridos compañeiros da proxenie, tras varios anos, creo que 5, dominando a lista das listas, o Rancor máis universal dos xogos de mesa, a clasificación de BoardGameGeek, BGG para os amiguiños frikis, o inamovible Puerto Rico caeu.
.
A principio desta semana, miña sorpresa foi enorme ao comprobar que un xogo bastante recente, Agricola, un megaHype deste último ano, superaba ao ata agora incuestionable Puerto Rico. Os seguidores máis virtuosos de puros contraatacaron, e onte o Puerto Rico xa era de novo líder indiscutible na lista, pero... non se pode loitar contra o poder do lado escuro do Hype... ao igual que Batman Dark Knight ascendeu imparable, Agricola retornou ao prezado posto número 1.
.

.
¿Que dicir de Agricola? Pois é un xogo onde hai que traballar e mellorar unha granxa para ó final ser o que máis puntos acada. A temática ten bastantes similitudes co PR, hai que producir e construír melloras. A dinámica é distinta e destaca o emprego de cartas, que poden facer cada partida distinta, o cal é un dos puntos positivos do xogo, pero tamén introducen un factor azaroso elevado, o cal é unha das críticas máis frecuentes, así como a pouca flexibilidade de estratexias á hora de xogar.
.

(Agricola)
.
¿Que dicir do Ranking de BGG? Resulta unha boa guía, sobretodo cando os xogos teñen moitos votos, ademais, pódense ver fotos e descripcións de cada xogo, comentarios e descarga de material adicional. Inda así, a clasificación é bastante criticada, pois moitos usuarios votan logo dunha ou dúas partidas, non sendo un voto baseado na experiencia e si nas impresións iniciais. Por outra parte, case todolos xogos son Eurogames, con algunha que outra xoia que se cola entre eles. Esto é debido ao maior rango de aficionados que ten este tipo de xogos, de mecánicas sinxelas, partidas equilibradas e non moi longas. Tamén fan un ranking dos wargames, onde podedes comparar o número de votos de cada xogo cos do ranking xeral.
-
Por último, podedes ver novas imaxes e algún análise do Battlestar Galactica. Non vos fiedes da alta puntuación, sempre ocorre cos xogos novos, os creadores e amigos débense pasar un finde votando.
-
PD: O Caylus fixo algo similar, chegou ao posto número 2, pero para alegría da Planta xa caeu ata o posto número 7.

As 10 Regras dos Xogos de Mesa

Amable Proxenie, síntome un pouco avergoñado, pois esta entrada, sendo dun plaxio total, vai ser máis longa que a última entrada da Planta, e, ademais, vai estar en gran medida na lingua de Xéspir. Revisando as últimas entradas de Boardgame News, atopei estas dez regras, algunha das cales, sen dúbida, infrinximos todos os Membros.

Como é un pouco coñazo, podo resumilas en: non te piques, se amable; non lle botes as culpas aos demáis ou aos dados, ergo non te piques, se amable; non fagas trampas se non tes unha carta que se chame "trampa; se eres o máis lento, corre máis (dentro da Teoría da Variabilidade do Tempo comprobada co experimento Through the Ages), se escoitas "¿de quen é o turno?" posiblemente sexa o teu turno; non sexas maleducado á hora de elexir o xogo; non comences a xogar tarde, non marches cedo e non abandoes pola metade; non fales (esta é a mellor, viva a ditadura machista); non perdas pezas ou derrames cocacola sobre os xogos axenos; non teñas tratos de favor coa túa esposa (umm...).

A todas istas poderíamos comenzar a sumar algunha máis, e, así, crear as ¡Regras da Proxenie! Ademais, polo de agora non temos problemas de perder fichas ou derramar coka (cruzo os dedos).

A continuación, as dez regras completas, para os que teñades suficiente tempo libre para perdelo...

1. Thou Shalt Be Even Tempered and Good Natured. Be not surly if the game goes poorly for you, if a neighbor breaks a deal, or if you feel your position is impossible to win. Instead, go forth with a smile, and thus continue to enjoy the game yourself and make it enjoyable for others. Further, address your temperament to the mood of the game. Do not be loud and boisterous if your gaming partners are not, and similarly do not be dour and sullen when there is an air of frivolity upon the table. If the temperament of the table does not suit your own, then find another table rather than forcing your mood upon others.

2. Thou Shalt Not Blame Thy Failings On Others. Neither blame the dice nor the game for your loss. Do not harp upon how badly designed the game is--unless perhaps it is the sentiment of the entire table. And especially, never blame your losses upon the bad play of others. He who sayeth “The winner of Puerto Rico is he who sitteth to the left of the newest player” is an arrogant ass who was not invited back for the next game. If you can, instead speak well of others’ plays, congratulating them upon the brilliant moves which pushed you down into ignoble defeat.

3. Thou Shalt Not Cheat. This one scarcely need be said, but sadly there are those who violate the covenant of the gaming table by fixing rolls, by paying insufficiently for their purchases, and perhaps even by palming the game pieces after shouting, “Look! Over There!” If you do these things, you should seek the couch instead of the table, so that you may explain your obsession with victory to one who might help.

4. Thou Shalt Not Go Slower Than Is Thy Due. If you are the slowest at the table, then you should make an attempt to speed your play. Even if you feel like it may disadvantage you--that you might thus be making a subpar move--you should simply accept this and go forward at the speed of your peers. Sometimes it may feel like you are going at the speed of the cheetah, with little chance to think, but when you are done, you will still find that you have had fun, and your gaming partners will have had their gaming experience improved all the more. If you can not play as fast as your peers, then you should move to your level, just as liquid can rise up to become vapor or sink down to become a solid. That is, find others who are comfortable playing at the same speed as you.

5. Thou Shalt Participate in Game Selection without Domination or Else Thou Shalt Enjoy the Game Selected without Complaint. For any larger group, picking out a game can be the toughest thing. The only two times I’m likely to see a dozen adults staring aimlessly at the floor and refusing to make eye contact are at a computer programmers’ get-to-know-you-dance and when a group of gamers are trying to pick out what to play next. If you’ve got something that you want to play, offer it up, but don’t be Mr. Rudey McRude who just puts a game down on a table and expects other people to play it without discussion. If you refuse to offer an opinion, then quickly and politely choose a game when a couple have been offered. Don’t be that guy who refuses to offer anything positive, but knocks down any option that someone else offers up. No one likes that guy.

6. Thou Shalt Not Start Late, Leave Early, or Otherwise Disrupt the Flow of the Game. If there’s a start time for you game, be there. If you’re not, call ahead and let people know. There’s these evil devices called cell phones that allow the whole world to be in touch during every single moment of the day. And, if you’re late, don’t be surprised when a filler’s been started while people wait for you. It might even be nice if you politely acknowledged that you’re glad they started a short game so they didn’t have to wait around for you. Similarly, if you’ve committed to a game, then stick around to the end. You can be excused if something’s gone way over time, but leaving a game that’s not going long is the heart of rudeness and could ruin the game for everyone else. Finally, show common sense with regard to food, parking meters, and even bathroom breaks. If it can wait until after the game, it should, and if it can’t ... well, don’t be that guy who leaves the table two seconds before his turn every time. It might look like a super power, but at best it’s a super-villain power.

7. Thou Shalt Not Disrupt the Game with Talk. Games are in essence social interactions, and there should always be talk and laughter surrounding them. Perhaps even a few rounds of slug-bug. But you shouldn’t let that talking disturb the flow of the game; if anyone ever rudely interrupts your conversation to ask, “Whose turn is it?” then you’re probably guilty of this sin. (Take a pennace of five Hail Marys, two games of Time Control, and one read of the Brass rules.) You should be especially careful of those starlings who flit about the table, chittering and looking for seed. And, if you are one of those starlings, don’t talk to players who are taking their turns, and if you realize you’re interrupting the flow of the game, leave.

8. Thou Shalt Not Spill Thy Coke upon Thy Neighbor’s Game. Think about the munchies that you have at the game table, and be careful with them, because spilling your corn syrupy beverage all over someone else’s game is probably the fastest way to ruin an evening of gaming. Don’t snack unless it’s already understood to be allowed at your gaming venue. If you do, be careful. Drink from bottles or clever tippy cups rather than cans. Keep your drink toward a wall or at the corner of a table, and if there’s not enough room, keep it on the floor. Don’t eat sticky or crumbly foods unless you have napkins at hand, and generally don’t eat stuff that’ll stay on your hands if you’re playing with cards, as they’ll get ruined quicker than anything else. Cheese doodles should always be straight out.

9. Thou Shalt Not Lose Thy Neighbor’s Game Pieces. Even more generally, you should treat every game not as if it were your own but better than if it were your own. Be aware of the pieces you’re using and when a game is being put away, make an extra effort to make sure the game owner gets everything back. At the least, do a quick visual scan of your playing area and the floor beneath. If it makes sense, count your pieces as you bag them.

10. Thy Shalt Not Coddle Thy Own Wife. No offering favorable trades to your wife, nor bending over backward to avoid attacking her. No forming unspoken alliances. If you can’t bear upsetting her by showing off your strategic prowess, then play a partnership game like Bridge--though history suggests you’re more likely to end up sleeping on the couch for bidding 5-no-trick when you had a grand slam than for invading Irkutsk as part of your final conquest of Asia. And, don’t let my sexist phrasing fool you, it just fit in better with the theming of this list. But you shouldn’t coddle your husband either.

© 2008 Shannon Appelcline
Posted by Shannon Appelcline on Aug 7, 2008

CULTURA

¡Cultura! ¡Que grande palabra, que grande concepto, como se nos enche a boca de orgullo e paixón cando falamos de cultura! ¡Que grande engano! ¡Que grande mentira! ¡Que grande escusa para impoñer as espadas e os crucifixos!

-

-

Todo quedou demostrado onte na partida de “Through the Age”, si, “Age”, non “Ages”, porque en realidade só xogamos unha pequena introdución explicativa do funcionamento das tecnoloxías e recursos... pero, o marchito ditador Vintese Isporcen To, impuxo as súas espadas e a súa fanática inquisición relixiosa para sumar sospeitosos puntos de cultura.

-

-
Porque un servidor do pobo, un mecenas da ciencia e do progreso, un defensor das liberdades e do libre pensar, un reflexo avanzado da mellor Grecia Clásica, quedou nun inxustificable último posto. Porque as miñas academias, os meu teatros, as miñas granxas avanzadas ou as miñas minas sindicadas non son rivais para os escuros e tenebrosos templos ou os húmidos e perigosos buratos traballados polos famélicos escravos do Ditador.

-

-

Porque a frase máis repetida foi “¿Perdo comida? Entón antes fíxeno mal.” Pero todo cambiará, cando as nosas civilizacións se abran paso entre o paso dos séculos, na Historia perdurará a fama e o prestixio dos realmente Grandes, deixando para o esquecemento aos múltiples tiranos dos pobos bárbaros.

-

-

E agora, as regras en español.

Guía turística del complejo Alfa

ATENCIÓN: LA SIGUIENTE INFORMACIÓN TIENE CREDENCIAL ROJA. TODO AQUEL CIUDADANO CON CREDENCIAL INFRAROJA TIENE PROHIBIDO SU ACCESO. DE SEGUIR LEYENDO COMETERÁ UN DELITO DE TRAICIÓN.

Saludos, ciudadano.

Vives en un futuro lejano. Tu hogar es el Complejo Alfa.

La Humanidad ha avanzado mucho desde aquellos antiguos e ingratos días del siglo veinte. Ahora no hay guerras. Ni hambre. Ni enfermedades. El Complejo Alfa es una utopía gobernada por un Ordenador omnisciente y bienintencionado. El Ordenador es tu amigo. El Ordenador busca satisfacer todas tus necesidades. El Ordenador se asegura que todos los ciudadanos del Complejo Alfa sean felices.

No ser feliz es traición. La traición es susceptible de ser castigada con una ejecución sumarísima.

Tú eres feliz, ¿verdad?

Eso es lo que pensamos.

Tú eres un clon. Según las leyendas, hubo una vez en que los seres humanos se reproducían mediante el sexo, como animales. Ya no ocurre así. Los seres humanos se gestan en bancos de clonación bajo la supervisión del Ordenador. Ya no hay necesidad de todo ese rollo del amor, el romance y el embarazo. El Ordenador hace cierta la afirmación de que toda persona es genéticamente perfecta en todos los aspectos. ¿Te das cuenta del amor que el Ordenador siente por los ciudadanos? El Ordenador es tu amigo. Confía en el Ordenador.

Todo ser humano ha sido gestado en una generación de seis clones idénticos y criado en una guardería junto a docenas de otros grupos clónicos. Así, desde el nacimiento nadie está completamente solo. El Ordenador está totalmente convencido de la importancia de hacer siempre copias de respaldo para el caso de pérdidas o borrados accidentales. El Ordenador es sabio. El Ordenador es benévolo. El Ordenador es tu amigo.

El Ordenador proporciona todo lo que hace falta a un ciudadano para ser feliz. Suministra comida. Se asegura que todos tengan donde vivir. Proporciona entretenimiento. Asegura un estimulante y realizador trabajo a todos los ciudadanos. Se preocupa de sus necesidades psicológicas y espirituales. Existe para estar a tu servicio.

Pero... el Complejo Alfa está en guerra. Y lo está desde toda la historia que se recuerda. Hay un constante peligro de infiltraciones enemigas. Los enemigos son los comunistas y unos peligrosos traidores (los mutantes y los miembros de Sociedades Secretas) que les ayudan desde dentro del Complejo. Estos traidores deben ser desenmascarados, perseguidos y eliminados. ¡Los enemigos están por todas partes! ¡Mantente alerta! ¡No confíes en nadie! ¡Ten siempre el láser a mano!

Acreditación o Código de Seguridad (CS)

Todos los ciudadanos del Complejo Alfa tienen un CS. Como esclarecedor, el tuyo ahora es Rojo. El CS está basado en el espectro electromagnético. Por debajo de ti está situada la chusma, la sucia y holgazana masa de trabajadores con CS Infrarrojo. Por encima de tu nivel están los CS Naranja, Amarillo, Verde, Azul, Índigo, Morado y Ultravioleta. Hay quien cree que hay niveles por encima del Ultravioleta, pero estos rumores son traición.

El Ordenador determina el CS de cada ciudadano con una completa imparcialidad. Cuanto mayor es el CS, mayor responsabilidad se tiene; y también más privilegios: apartamentos más amplios, mayor intimidad, comida variada. Están cubiertas las necesidades de todos los ciudadanos, pero aquellos que se sacrifican más por la seguridad de la sociedad y de sus componentes, reciben una mayor recompensa.

Todo ciudadano de un CS superior al tuyo está más informado y capacitado que tú, y ha ascendido porque no ha dudado en sacrificarse para mayor bien del Complejo. Estarás sometido en todo momento a los ciudadanos de CS Superior.

Lo contrario es traición.

Todo ciudadano está obligado a llevar la ropa del color de su CS. El uniforme de los Infrarrojos es negro. Los ciudadanos Ultravioletas (también conocidos como Altos Programadores) llevan ropa blanca reluciente, aunque tú no has visto en tu vida a nadie vestido de ese color. Aún más, jamás has visto ningún muro, ni habitación ni objeto pintados de blanco, a causa de las normas de seguridad. Tendrás que llevar tu ropa de color rojo en todo momento.

No hacerlo es traición.

Para que haya seguridad de que solo los ciudadanos que cumplan los requisitos de competencia, juicio y dedicación tengan acceso a las áreas restringidas, todos los pasillos y salas del Complejo están pintados con un color del CS.

Penetrar en aposentos de color de credencial superior a la tuya es traición.

Por eso, tú puedes estar sólo en sitios pintados de rojo o de negro. El Ordenador es tu amigo.

Los servicios

Todos los miembros del Complejo ejercen su labor dentro de uno de estos ocho servicios (algo parecido a los ministerios de un estado de la antigua era). Cada Servicio tiene su especial responsabilidad en el Complejo y un importante papel en su burocrática administración.

Cada uno de los servicios está en continua pugna con los otros por el control de los fondos, el material y el personal. A veces, se llega a choques violentos (léase sangrientos). Los personajes pueden obtener ciertos beneficios (equipo especial, información, influencias, etc.) por pertenecer a uno u otro servicio.

Los esclarecedores

Son la élite de cada uno de los ocho Servicios. Van allí adonde el Ordenador los envíe y le solucionan todos los problemas que se planteen. El Ordenador quiere soluciones y las quiere ya. El trabajo de esclarecedor es el más peligroso que pueda tener un ciudadano del Complejo. Pero también es uno de los pocos medios que hay para ascender rápidamente de nivel.

Sí eres afortunado y sirves bien al Ordenador, puedes soñar con llegar a formar parte un día de la suprema jerarquía, la de los altos Programadores Ultravioletas. ¡Pero, ojo! La labor de un esclarecedor está llena de peligros. Y hay traidores por todas partes.

Los poderes mutantes

Tu personaje tiene un poder mutante. En su proceso de gestación ha recibido alguna radiación que ha provocado en su cuerpo una mutación que le hace capaz de realizar acciones extraordinarias. Esto es una gran ventaja. Ese poder puede ayudarle a seguir vivo. Pero también es peligroso. Tener un poder mutante te hace ser un traidor. Claro que, si utilizas discreta y correctamente estos poderes, serán de una gran ayuda para ascender en la jerarquía del Complejo (y en la de alguna Sociedad Secreta).

Algunos ciudadanos son mutantes registrados. Se trata de ciudadanos que se dan cuenta de que, sin culpa suya, tienen un poder mutante traidor y declaran esa falta al Ordenador, quien, en su sabiduría y bondad, perdona a aquellos que confiesan y les permite vivir. Sin embargo, les exige llevar una banda amarilla en sus uniformes (los ciudadanos de CS Amarillo llevan la banda bordeada de negro). Los mutantes registrados no están sujetos a ejecución sumarísima cuando hacen uso de sus poderes.

Pero ciertos poderes mutantes son tan peligrosos para el Ordenador, que revelar su posesión equivale a una sentencia de muerte. Un ciudadano no debería revelar estos poderes al Ordenador a no ser que quiera suicidarse.

Los mutantes registrados son traidores reconocidos, pero su existencia es tolerada por el Ordenador, los mutantes registrados celosos en el cumplimiento de su deber pueden a veces ver superado el estigma de su traición.

El conocimiento excesivo del uso, funciones y limitaciones de los poderes mutantes es traición. La descripción de los poderes mutantes tiene CS Ultravioleta.

Las Sociedades secretas

Tu personaje pertenece a una sociedad secreta. Algo que puede ser excitante. Pero también muy peligroso. Ser miembro de una SS es alta traición: la muerte es la condena más normal si el Ordenador se entera. Una SS puede ayudarte mucho. Puede proporcionarte información especial o equipo extra, que normalmente es inaccesible a los miembros de tu CS.

Hay otros ciudadanos, quizá alguno de tus compañeros de equipo, que pertenecen a Sociedades Secretas. Tal vez alguna otra sociedad secreta sea enemiga encarnizada de la tuya. He aquí otros muchos y misteriosos enemigos que pueden llegar a ser muy peligrosos.

Naturalmente, la información sobre organización, doctrinas y creencias de las SS está restringida. El conocimiento excesivo sobre una sociedad secreta implica la pertenencia a ella, lo que se castiga con la ejecución sumarísima.

Traidores

Los mutantes y los miembros de sociedades secretas son traidores. Todo buen ciudadano debe denunciarlos al Ordenador. ¡Y tú eres un mutante y miembro de una Sociedad Secreta! Con lo que hay docenas de buenos ciudadanos dispuestos a denunciarte inmediatamente si se enteran. Y, gracias al Ordenador, estarás frecuentemente rodeado de buenos ciudadanos.

Gracias por su atención ciudadanos. ¡Que pasen un buen y productivo ciclodía!

(Toda la información publicada aquí tiene copyright de de West End Games, y su traducción de Joc Internacional -primera edición española, 1991.- ¡Esperemos que no nos caiga una denuncia!)

TI3 Guías: The Barony of Letnev

...No máis escuro e profundo do espazo atópase Arc Prime, un planeta frío e duro que carece de estrela central. Xunto a el orbita Wren Terra, o vasallo principal do Barón. Ao redor deles, milleiros de naves orbitan coma abellas ó redor da súa colmea.

...No interior de Arc Prime, quentados polo seu núcleo, residen os Letnev, emitindo á superficie e á atmosfera toda a polución que producen os seus milleiros de factorías. A preocupación polo medio ambiente non existe na mente do Barón, todo o que non traia beneficios na produción de riqueza ou unidades militares, é considerado inútil.

.

_

Habilidades especiais de raza:
__1. O seu límite de naves en cada flota é sempre un punto maior que a cantidade de marcadores situados na área de Suministros de Flota.
__2. Pode gastar dous bens de comercio antes dunha ronda de combate para obter un +1 a todas as súas tiradas en batallas espaciais durante esa ronda, ou un +2 nunha ronda durante unha invasión terrestre.

_

Vantaxes: Ten o mellor sistema natal para produción de unidades. Ademais a capacidade extra nas súas flotas permítelles aforrar un marcador de comando.

_
Desvantaxes: Os seus tratados e comercio son moi malos, polo que a súa bonificación de raza pode estar bastante limitada.

_
Estratexias: As factorías Letnev expulsan continuamente polución e residuos á atmosfera, nunca detendo a súa produción. Así é, precisamente, como se debe xogar, sen deter nunca a produción. Unha das primeiras accións debería ser construír un segundo porto espacial no seu sistema natal. Isto daralle ao xogador Letnev unha capacidade de produción de 10 unidades en cada activación. É importante tamén aumentar o límite de flota, para poder aproveitar esta gran produción, e construír así moitas unidades pequenas e baratas cada quenda, ateigando a galaxia coas flotas Letnev.

_
_O poderío militar ten que ser o que permita aos Letnev conseguir bos acordos de comercio. Estes acordos propiciarán suficientes bens de comercio para continuar coa elevada produción e, só en momentos claves, conseguir a axuda xusta para desequilibrar unha batalla.

_
_Por último, non precisa moita tecnoloxía para ser temible, tal vez a máis importante sexa XRD Transporters, que permitirá aos seus transportes cargados de cazas chegar rápidamente a calquera lugar da galaxia.

Miñas desculpas...

...Consideremos á Cosa en el Pajar, digna gañadora da partida e aplaudamos a súa entrada triunfal no Rankor. Tedes que comprender, querida proxenie, que incluso para min, Master of the Rules, hai límites de memoria, que con tantos xogos na mente, acábanse por mezclarse conceptos, porque o Twilight ten 50 páxinas de regras en inglés, e o Through the Ages unhas cuantas, tamén in inglis, e o Caylus, e o Puerto Rico, e o Tigris, etc. Debería ter aceptado as sempre sabias verbas da Planta en un Tiesto, chamada así pola súa paciencia de biblioteca.
.

Así que, non máis Master of the Rules, prefiro un título máis acorde conmigo mesmo, e, de non atopar outro máis axeitado, aceptaría ser A Criatura da Laguna Rosa:
.

.

... Que mona, gústanme os gatiños...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

¡Y UNA MIERDA!

¡PERO QUE COJ*****S OS CREEIS!

.

Algunos incluso no distinguen entre raza y clase, y pretenden discutir los recovecos legales utilizados por el Altísimo. ¡Hay que joderse! ¡Si la culpa es mía por ser bueno!
.

De las reglas:
"You can discard a class card at any time, even in combat: “I don’t
wanna be a wizard any more.” When you discard a class card, you
become classless until you play another class card."

.
"You can discard a race card at any time,
even in combat: “I don’t wanna be an elf any more.”"

.
"Classes and Races
These cards may be played to the table as soon as they are
acquired, or at any time during your own turn."

.

"You cannot steal or trade items while combat is going on."

.

Y ahora, de las FAQ oficiales, no del foro:

.

"You can't switch items during combat. In other words, you can't chose to wear a different helmet or different armor once combat has started. You also can't "unwield" one item which uses hands and "wield" another in its stead. Basically, all the items you were using or carrying must remain in their current states. Unfortunately, this means that if you lose or change your class or race, you don't start getting bonuses from other items you have in play that are usable by your new race or class, including items that anyone could use.An example of such a case: An Elf is using the Bow with Ribbons and is carrying the Sword of Slaying Everything Except Squid. He has no extra Hands, so the Bow is using both of the Hands he has available. The Elf then goes into combat with anything but Squidzilla and is subsequently Cursed by another player to lose his race. He now loses the bonus for the Bow, and since he can't switch out the Bow and replace it with the Sword, he gets no bonus from it. As an aside: Should the player have another Elf card, he could play that immediately and get back his bonus from the Bow.
You may play new items during combat as long as it is your turn, and, if you are allowed to use the item (without breaking the rule above), you can count the bonus for the combat you are in."

.

Y bytheway, das regras:

"If you did not meet a monster, or you met a friendly monster,
you search the room . . . draw a second card from the Dungeon deck,
face down, and place it in your hand."

.

.

Como entidade divina bondadosa que son, acepto as vosas humildes desculpas, se non sabedes como ser mellores, podedes seguir o camiño da misericordia e do perdón.

.

.

TI3 Guías: The Emirates of Hacan

Os Hacan son os meirandes mercaderes da galaxia. As súas naves viaxan ata os máis recónditos sistemas vendendo os seus exóticos produtos. E, xunto coas súas mercadorías, viaxan as súas naves guerreiras, protexendo o seu modo de vida. As mesmas naves guerreiras que tentarán protexer á súa civilización cando chegue o momento de reclamar o Trono Imperial.

.

.
Habilidades especiais de raza:
1. Os seus Tratados de Comercio non teñen que ser aprobados polo director de comercio.
2. Ningún outro xogador poderá rachar un Tratado de Comercio cos Hacan durante a Fase de Estatus.
3. Durante a Fase de Estatus poderán comerciar Cartas de Acción con outros xogadores.
4. Non gastan Contadores de Comando ao executar a habilidade secundaria da Carta Estratéxica de Comercio. Por cada Tratado de Comercio en vigor recibe un ben de comercio extra.
.
Vantaxes: Os seus Tratados Comerciais son os mellores e non teñen que ser aprobados, polo tanto calquera outra civilización estará desexosa de tratar cos Hacan. Ademais son moi frutíferos, polo que poucas veces se arriscarán a rachalos cunha acción de guerra.
Comezan con dous transportes e catro forzas terrestres, co que poden expandirse con velocidade nas primeiras quendas.
.
Desvantaxes: Non teñen vantaxes de combate e as tecnoloxías iniciais teñen unha orientación económica e non militar.
.
Estratexias: O seu sistema natal ten tres planetas o que pode ser considerado coma unha bendición ou unha maldición. Pódense construír os tres portos espaciais nese sistema, co que cunha soa activación pódense construír ata 12 unidades. Ademais o sistema pode albergar 6 PDS, co que sería unha defensa terrible. O malo é que precisan máis tropas para protexer os seus planetas e posiblemente haxa sistemas mellores para construír os portos espaciais preto do seu sistema natal.
A Carta Estratéxica de Comercio non debería ser a súa prioridade pois van saír beneficiados aínda que a colla outra civilización, pois non precisan aprobación dos seus tratados. Os seus tratados son moi bos, polo que pequenas ameazas aos seus socios de comercio poden dar lugar a votos a favor ou cesión de sistemas.
Precisan, sen dúbida, incrementar a súa flota ao principio, facendo que os seus veciños prefiran negociar con eles que atacalos. Posiblemente a mellor opción sexan naves pequenas e baratas. As dúas tecnoloxías iniciais precísanse para chegar aos Soles de Guerra, co que poden ser unha boa opción cara o final da partida, axudándose na súa riqueza para construílos.

TI3 Guías: Federation of Sol

Os humanos representan a raza máis estendida e diversa da galaxia. Poden ser atopados en todos os sistemas como colonos, exploradores, mercenarios, científicos, traficantes, diplomáticos... Moitos destes humanos non senten ningún tipo de fidelidade ou patriotismo cara a Federación de Sol e á súa política; outros, sen embargo, permanecen leais á Federación e mobilizaranse en caso de necesidade.

.
.

.
Habilidades especiais de raza: A súa diversidade e dispersión por toda a galaxia reflíctese nas dúas habilidades especiais:
1. Como unha ACCIÓN, pódese gastar un marcador de comando do sector de estratexia para colocar dúas forzas de terra en calquera planeta controlado pola Federación.
2. Durante a fase de estatus, recibe un contador de comando extra.
.
Vantaxes e desvantaxes: A Federación de Sol é unha das civilizacións máis compensadas ao comezar, non ten ningunha desvantaxe clara, salvo que a súa flota é un pouco feble. Ao seu favor vai ter unha rápida expansión, porque ten dous transportes e cinco tropas de terra. O seu planeta natal, Jord, é bastante bo, e os seus tratados comerciais tamén, polo que poden ser empregados para recibir un bo acordo ou para protexerse dos veciños máis poderosos.
.
Estratexias: A súa versatilidade permite multitude de estratexias, o xogador pode decantarse por calquera camiño de tecnoloxías. Nun primeiro momento debería construír un bo número de cazas (comeza con Cybernetics que lles da un +1) para defenderse.
.

O seu punto forte é a capacidade de poñer tropas de terra en primeira liña de combate sen necesidade de transporte, polo que as tecnoloxías relacionadas coas tropas de terra son moi interesantes. Aínda así, a habilidade especial de crear tropas non é unha maneira económica de expandir as súa armada, polo que só é recomendable en situacións especiais, ou como unha acción intermedia para analizar os movementos dos contrarios.

TI3: Guías. The L1z1x Mindnet

En tempos inmemoriables a galaxia estaba gobernada polos Lazax, un imperio benévolo e próspero que acollía a todas as razas no seu seo. Grandes civilizacións xurdiron nese tempo e uníronse ao Imperio, gobernado a través do Senado Galáctico que se reunía en Mecatol Rex, fogar central dos Lazax.

.
Pero a envexa e cobiza das grandes razas levou ao próspero imperio a unha terrible guerra. Unha coalición de Sol, N´oor e Hacan atacou o centro mesmo do imperio, devastando Mecatol Rex e exterminando a todos os Lazax, perseguíndoos e cazándoos por toda a Galaxia.

.
Estas grandes civilizacións reclamaron para si o Trono Imperial, e embarcáronse nunha guerra que durou milenios. A guerra continua levou a unha progresiva regresión tecnolóxica e pouco a pouco as civilizacións implicadas foron abandonando as súas colonias e retirándose ao seu sistema natal.

.
Tres mil anos despois do exterminio dos Lazax, unha tensa paz reina na galaxia, os representantes das distintas razas volvense reunir no Senado Galáctico, en Mecatol Rex, e as grandes civilizacións parecen listas de novo para reclamar o Trono Imperial. Unha pequena chispa, un recordo do pasado, unha vella profecía, pode ser todo o que se precise para desencadear a carreira polo Trono Imperial...
.
...e como xurdidos desas vellas profecías, tras tres milenios agochados nalgún recóndito sistema, unha flota temible apareceu da nada, clamando ser os sucesores dos poucos Lazax que sobreviviron ao exterminio, reclamando para si o Trono Imperial. Pero pouco queda dos bos e amigables Lazax tras os seres cibernéticos, malvados e crueis, que agora chámanse a si mesmos L1z1x Mindnet, salvo o desexo de vinganza.

.

.

Habilidades especiais de raza:

·O custo base dos Acoirazados (Dreadnought) é de 4 (en lugar de 5).
·Os Acoirazados (Dreadnoughts) reciben un +1 en combate espacial, e as Tropas de Terra un +1 cando atacan un planeta.
·Comezan cun marcador de comando extra na sección estratéxica.
.
As vantaxes: Son malos, moi malos e poderosos, ningunha outra raza ten o poder militar dos L1z1x. Ademais comezan o xogo con 4 tecnoloxías.

.
As desvantaxes: Son lentos no seu crecemento e teñen pobres valores de mercado e influencia. Ademais, todas as outras razas os temen. Só comezan a partida con un Transporte (Carrier) e os Dreadnought son lentos.
.
Estratexias: Os L1z1x son máquinas imparables de paso tranquilo, que poden conquistar calquera sistema. O seu poder militar pode levar a bos tratos comerciais, motivados pola intimidación, pero ese mesmo poder pode levar a grandes alianzas forxadas na súa contra, polo que non deben deixarse levar pola arrogancia e superioridade militar.

.

O seu desenrolo tecnolóxico debería seguir un dos camiños seguintes: a primeira opción sería potenciar incluso máis o seu poderío, comprando Assault Cannon e Graviton Negator, facendo os seus Dreadnoughts aínda máis temibles; a segunda opción sería equilibrar os puntos negativos, mercando Microtech e Integrated Economy.

Surprise, Surprise!

Pois si, queridos membros, un novo hit que podería chegar a algunha das nosas estanterías, da man de Fantasy Flight (Twilight Imperium, Arkham Horror, Game of Thrones, Starcraft, e outros moitos que non temos) imos ter o xogo de mesa desta gran serie con actuacións tan sobrevaloradas por certos membros da proxenie. Máis información na nota de prensa da compañía.

.

O bo, Fantasy Flight sempre ten productos de moitísima calidade visual, con tableiros grandes, moitas fichas de plástico, etc.
.

O "malo", vai ser un xogo semi-cooperativo, co cal pode aburrir aos membros máis belicosos do grupo.

.

Seguiremos o seu progreso atentamente... So say we all!

No somos frikis

Preocupado por la dirección que están tomando nuestras vidas, en una clara regresión hacia la infancia, aquella dulce época donde el rellano del edificio podía ser la mesa ideal para un Monopoly o un Risk Homerules, me he decidido a buscar a toda esa gente joven a la cual queremos imitar... tal vez en una profunda negación interior a ver nuestra propia decadencia y senilidad.

Por ejemplo, podemos encontrarnos gente joven que juega compulsivamente al TI3, buscando, tal vez, desarrollar esa competividad natural, el prehistórico estímulo del cazador, la sangre golpeando en las sienes mientras corremos detrás de nuestra presa... Mecatol Rex, el planeta central.

Y luego tenemos ya a esa otra chusma que se niega a crecer, proxenies de otros mundos, continentes, países o simplemente de otros grupos de juegos:

Aunque, tal vez esté equivocado....

La Gran partida:







Y ese maravilloso juego que tanto os gusta:

... de verdad creeis que un saquito de hormonas de 14 años se paró a construír su Caylus en 3D?

...................................................BONUS.....!

Viernes noche de juegos y risas

Ayer, como es habitual los viernes, la progenie se reunió para lo que mejor sabe hacer: enfrentarse en vacíos ataques dialécticos, encizañar y enredar en general. Al contrario que otras veladas, la jornada jueguil de ayer comenzó muy temprano, a las seis de la tarde, cuando pato, planta y paiaso (ppp) se reunieron en la casa de este último. Allí nos enseñó sus dos últimas adquisiciones en juegos de mesa: Twilight Imperium y Through the Ages. Tras ponernos los dientes largos con todo el increible despliegue visual del Twilight Imperium, y por falta de tiempo y conocimiento de las reglas (aproximadamente del tamaño de un diccionario abreviado de esperanto), le hincamos el diente al más que jugoso Through the Ages.

Como juego es realmente sobresaliente. Aun sin conocer las reglas al 100% (a las cuales a buen seguro dimos más de una buena patada) la partida fue dinámica, divertida y dejó entrever el gran potencial del juego, del que solo jugamos en su modalidad más básica. Cuando fueron las 9:30 y recogimos para ir a casa del pato, la sensación general fue de "queremos más".

Aun así, como no, incluso esta agradable tarde no dejó de tener un amargo regusto. Demasiado aterrorizada para mencionarlo, esta pobre planta (justa vencedora de la primera partida) no quiso o pudo sugerir que la victoria en este juego contase para el Rankor, segura del desprecio (y violencia) que generaría dicho comentario. No pasa nada: otro día será.

A continuación, y ya en compañía de la suegra y el moco, tuvimos una muy agradable velada de Team Fortress, Callejeros, pizzas, galletas príncipe y Catán de seis. La partida la ganó nuestro querido paiaso, que en un sorprendente sprint final, se alzó con la victoria, cuando todo apuntaba al moco como vencedor. La suegra sufrió un duro revés a manos de la fortuna, y no pudo hacer nada en toda la partida ( no se puede hacer mucho sin cartas). La suerte que tuvo esta planta por la tarde, se esfumó por la noche, anotando tan solo 3 puntos, al igual que la suegra. Un poco más arriba quedó el pato.


Por lo demás, solo añadir que esta maravillosa velada tuvo una epifanía final digna del mejor relato de terror o de un portentoso giro inesperado de una buena película de intriga. Me refiero como no, a la revelación que la planta realizó hacia el final de la noche cuando ya dudando la suegra de sus propios recuerdos y/o cordura, y siendo acusada por el moco de mentirosa, reveló la identidad del misterioso usurpador de la identidad suegril en la entrada de "tema caliente" bajo el seudónimo "suegra anti-cohen". Como no, se trataba de la propia planta. Dejo los comentarios a quienes allí estuvieron y asistieron a este sorprendente desenlace.

Agradable Munchkin-Night

Moito dará que falar esta partida de Munchkin, e posiblemente arrastre ás anteriores, pero non vou ser eu quen comece coas hostilidades. Simplemente repetir e reafirmar a miña opinión expresada onte, a "razón no fondo" pode levar a reclamacións "rastreiras"* (como podemos ver nos telediarios habitualmente, con denuncias e xuizos grotescos).

.

Ademáis estiven dando unha volta polas FAQ do señor Steve Jackson, eso si, non buscaba o que todos pensades que buscaba, buscaba unha aclaración sobre Aniquilación, aclaración que non atopei (sobre se ao facer desaparecer o monstruo no medio do combate, o turno remata ou segue como se non houbese combate). Como non atopei dita aclaración, propoño e insto á proxenie (ou disidentes segundo Boundary&Sado) a seguir xogando como ata agora.

.

O que si atopei foi o seguinte, que de novo dame a razón:

.

Q. Do I have to run away? What if I WANT to die?

A. Your character does not want to die. Your character will always TRY to run away. If you want to die, then hope for a bad die roll.

.

Un abrazo para todos e que comece o debate... pero lembrade, sen acritude, eh?

.
*A falta de atopar outro apelativo menos despectivo pero, tal vez máis axeitado.

Tal vez esta imagen sea más adecuada para reflejar el espiritu del munchkin, donde todos pretendemos ser amables, amistosos y no hacer nada que pueda molestar al progimo.