Stop and hear de music

Nunha fría mañá de Xaneiro en Washington, en plena hora punta, un home xove, vestido con camiseta de manga longa e unha gorra dos Nacionais de Washington, sitúase xunto a unha papeleira e saca un violín. Atópase na estación de metro de L´Enfant Plaza, centro burocrático do chamado Federal Washington, e son as 7.51 a.m. momento álxido de transeuntes, executivos de clase media alta que se encamiñan aos seus respectivos postos de traballo como analistas, asesores, especialistas varios...

Prepara o violín, coloca a funda no chan, bota uns dolares soltos e comeza tocando o "Chaconne" de Bach, logo o "Ave María" de Schubert, e así ata seis obras mestras da música clásica, pásase tocando 43 minutos, ningún aplauso, durante os cales 1097 peroas pasan por diante del e recolle, na súa maleta, 32 dólares... non está mal, para 43 minutos de traballo.

Durante este tempo, unha persoa parece reparar no violinista, John Picarello, un home pequerrecho e calvo, que se detén durante 9 minutos a escoitalo e ademais, deixoulle ¡5 dólares! Nunha entrevista posterior:

- ¿Notou algo distinto na estación?
- Si, había un músico xunto ás escaleiras.
- ¿Non había músicos outras veces?
- Si, pero non coma iste.
- ¿que quere dicir?
- Este era boísimo [...] e tiña un bo violín [...] Distancieime un pouco, non quería intrometerme no seu espazo.

Retrocedamos no tempo - REW - imaxes pasando a cámara rápida, xente camiñando cara atrás, o violinista recolle os poucos dólares que bota na maleta, que suben atraídos por unha extrana forza cara a súa man, e o violín volve aceleradamente á súa maleta, seguimos retrocedendo e tamén o home marcha do metro de espaldas, vemolo sair á superficie e monta nun taxi, págalle e o taxi retrocede entre o tráfico durante un breve espazo, só tres manzanas, ata o momento que o violinista sae dun luxoso hotel...

STOP - PLAY - Si, temos ao noso home saíndo dun luxoso hotel de Washington, agarrando con agarimo o maletín onde leva o seu violín, buscando un taxi para desprazarse, en hora punta, só tres manzanas. ¿por que? ben, a resposta é sinxela, ese pequeno violín ten nada máis e nada menos que 294 anos, feito polas xeniais máns de Antoni Stradivari no seu periodo de ouro, e valorado en 3,5 millóns de dólares. O home é Joshua Bell, top do top dos violinistas mundiais, e tres días antes tocara en Boston a 100 $ a entrada... hoxe vai tocar no metro, un experimento para o Washington Post. Chega ó lugar elexido, prepárase e comeza a tocar o "Chaconne" de Bach, unha das obras máis complexas de violín que se teñen escrito e que moi poucos músicos chegan a dominar, entre eles Joshua Bell. Non se congregan grandes masas de xente, como algúns agardaban, non se recoñece o talento, salvo por moi poucos, unha nena pequena chamada Evan, que quería quedar a escoitar, John Picarello, e un par de persoas máis, entre elas Edna Souza, que vive de limpar zapatos aos apresurados homes e mulleres de negocios, e que, a pesar de que "a música estaba moi alta" añade: "era realmente bo, é a primeira vez que non chamo á policia".



Por último, temos o caso de Stacy Furukawa, que o viu días antes nun acto na Biblioteca do Congreso e o recoñeceu de inmediato. Ao finalizar, preséntase e fala co músico.

[Reportaxe no Washington Post]