Por culpa do Twitter xa non posteo como antes, nin comento, nin...pero si que vos leo!
Como esta noite non durmo na casa dos meus pais, e a xente coa que vivo non sabe ler, tiven que buscar a alguén por internete que me lera un conto antes de deitarme. Non foi tarefa fácil, é houbo que facer un casting de carácter retroactivo, porque o conto era para esta noite do 24 ao 25 de febreiro, e foi gravado o pasado día 16...pero como é un conto todo é posible.
Esta é a versión orixinal en formato audiovisual dese grande clásico da literatura:
E non aplaudades, que hai que durmir!
1 comentario:
é un horno pirolítico!
mola, Jansel e Jretel!
Pero... "chamábase Pepe" demasiado sinxelo e futboleiro.
Publicar un comentario