viernes, 29 de abril de 2011

A Game of Thrones... ¡Vista!

As primeiras impresións que saco, tras ver os dous primeiros capítulos de Xogo de Tronos, son, en primeiro lugar, unha reproducción fiel do libro de G.R.R Martin, sen poder profundizar moito nas personaxes (que son moitas e complexas) pero levando á pantalla diálogos idénticos e todos os feitos relevantes, así coma o alto contido en sexo e linguaxe obsceno, algo criticado en internet pero que reflexa o propio libro.

Por outra parte, a calidade parece a que se agardaba dunha superprodución de HBO, cadea que varios dos Detestables alabaron xa tempo atrás.

Vou facer unha mención especial aos créditos de inicio... impresionantes! o mapa enteiro, cos nomes ingleses, claro (xa non é Invernalia, é Winterfell; non é Desembarco del Rey, é King´s Landing; Roca Casterly é CastelyRock...):




Sen dúbida hai cousas mellorables ou que, por desgracia, teñen que ser así. Unha delas é o pouco que se coñecen a día de hoxe as personaxes, a historia pasada, as motivacións de cada familia e como chegou a ser Rey Robert, os Targaryen. Todo isto disfrútase máis se tes lidos os libros inda que o Moco afirma estar "tan entusiasmada que vou ler o libro en dous días" [palabras NON textuais, pero hai que saber ler entre liñas, ou?]

O que menos me gustou no primeiro episodio foron as escenas en Pentos, no continente do Este, onde os dous irmáns Targaryen tentan aliarse cos Dothrakis... pareceume un pouco estilo "Xena", pero recoñezo que no segundo capítulo xa me deron mellores impresións.

1 comentario:

Planta en un tiesto dijo...

La serie es, en contra de los muchos temores que pudiese haber habido (y yo me incluyo), realmente buena. Sólo es una lástima que no se pueda profundizar más en los personajes y en la historia del reino, sobre todo de la guerra de ascensión de Robert al trono y sobre los Targarien, pero es físicamente imposible meter todo, y eso que estamos hablando de una serie cuyos capítulos duran una hora.

Mención especial a los títulos de crédito, impresionantes, y en los que en cada capítulo se aprovecha para enseñar las partes del mapa dónde se va a desarrollar la acción del capítulo, una cosa que yo nunca había visto y que está de puta madre.

En resumen, una buena manera de matar el tiempo hasta que llegue el quinto libro (verano en inglés y, espero, navidad en castellano).